نویسنده :روزبه سعادت
درباره روستای همیانه
روستای همیانه یکی از روستاهای زیبای دورود در دشت سیلاخور است برای همیانه‌ای‌ها، دارپیر، سراب،همیانه خرابه، ایوان کیف، پاراز، قنات و… یاد آور کلی خاطره است.
این روستا از دو محله تشکیل شده است محله غربی که سراب زیبای همیانه نقطه شاخص آن است و محله شرقی که با قنات همیانه معرف است در روستا یک نقطه دیگر به نام اِسهل، که یک استخر است که آب سراب برای کشاورزی در آن جمع می‌شود وجود دارد اِسهل یک کلمه لری است به معنی استخر است.
تولید برنج این روستا یکی از با کیفیت ترین و مرغوبترین برنج های ایران می باشد.
سراب ماهی
سراب ماهی روستای همیانه از دیگر نقاطی است که می‌تواند برای مسافران به همیانه جالب باشد، چراکه این ماهی‌ها متشکل از گونه‌های متنوعی از ماهی هستند که به عقیده روستاییان و بومی‌های منطقه نظر کرده هستند.
آثار تاریخی روستای همیانه:
روستای همیانه دارای دو اثر تاریخی ثبت ملی شده است که نشان دهنده قدمت این روستای دارد
تپه سراب همیانه
تپه سراب همیانه که در بالای آن چشمه‌ای به همین نام است مربوط به دوره اشکانیان در شهرستان دورود است؛ در ۲۰۰ متری شمال روستای همیانه واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۳ آبان ۱۳۸۶ با شمارهٔ ثبت ۱۹۸۰۳ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
تپه همیانه خرابه دورود
تپه همیانه خرابه دیگر آثر ملی ثبت شده ایران در روستای همیانه دورود است. تپه همیانه خرابه در یک کیلومتری روستای همیانه قرار دارد در زیر آن چشمه‌ای به همین نام جوشان است.
که قدمت آن مربوط به دوره تاریخی سلجوقیان و تیموریان می باشد و در تاریخ ۱۳۸۵/۱۱/۲۳ به شماره ثبت 17220 در مجموعه آثار تاریخی ایران ثبت شده است.
نشانی این اثر ملی ثبت شده روستای همیانه دورود:
شهرستان دورود ،بخش سیلاخور، دهستان سیلاخور، ۱۱۰۰ متری جنوب روستای همیانه می باشد.
موقعیت روستای همیانه :
فاصله روستای همیانه تا شهر دورود ۲۵ کیلومتر می باشد. این روستا از شمال به روستای افراونده از جنوب به روستای دایی چی و یزد گرد از شرق به روستای دوخواهران و از غرب به روستای قاضی آباد همسایه و هم مرز است.
تحولات جمعیتی روستای همیانه :
فرهنگ جغرافیایی ایران جلد شش می‌نویسد «همیانه. [ هََ م ْ ن ِ ] ( اِخ ) دهی است از بخش دورود شهرستان بروجرد. دارای 328 تن سکنه ، آب آن از قنات ، محصول عمده اش غله و لبنیات است.»
همیانه در گذشته، روستایی آباد و پر جمعیت بود. بعد از زلزله بزرگ دشت سیلاخور در سال 1287 وقحطی های پی در پی جنگ جهانی اول وبروز بیماری های واگیر دار مثل وبا، بخش عمده جمعیت روستا همیانه و دو روستای نزدیک آن از بین می‌روند بطوریکه باقی مانده کسانیکه از این سه روستا جان بدر برده بودند تصمیم می‌گیرند در همیانه تجمع کنند. همیانه جدید را بسازند.
براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۱۱۹ نفر (۳۲خانوار) بوده است. و ده سال بعد، در سال ۱۳۹۵، بر اساس سرشماری مرکز آمار ایران، جمعیت آن ۲۳۲ نفر ( ۵۵ خانوار ) بوده است.
کی به همیانه سفر کنیم؟
اردیبهشت ماه، اوج زیبایی همیانه است که همه جا سبز و خرم است. با علفزارهایش و شکوفه های درختان سیب و زردآلویش، همراه با صدای پرندگان متفاوت، لحظات زیبایی را برای مسافران و مهمانان فراهم می آورد.
