این قلم یارای شرح ایثار مردان بزرگ را ندارد…..
✍ نویسنده: عباس شاه علی
امروز قاب تصویر شهدای ۱۹ تیرماه را می دیدم ، تعدادی از این عزیزان سال ۱۳۶۷ و در عملیات سور کوه به شهادت رسیدند که با بعضی از آنها هم سنگر بودم و دره شیلر آخرین دیدارمان بود.
شهدای عزیزی همچون احمدرضا بزی، ابوطالب حبیبی، اردشیر کرم توکلی ، برات توکلی و خداکرم مومنی و… که خاطرات بسیاری با آنها دارم.
خواستم بنویسم ، اما دستم لرزید ، چرا که نوشتن از عظمت و بزرگی مردان بزرگ در ید قدرت قلم این ناچیز نیست. هر چه اندیشه کردم نمی دانستم برای آنها که رفتند چه وصفی به این قلم بسپارم که بزرگی و عظمت ایشان را هیچ توصیفی در خور نمی یابی و قلم را یارای این شرح نیست ، اما باور داریم همه آنچه برای آسمانی شدن و مورد لطف و مهربانی حضرت دوست نیاز است، در سیره آنها نهفته بود.
مردانی از جنس ایثار که هنوز چادرهای پادگان شفیع خانی و سد بوکان و اسلام آباد و سنگر های گمو و ماهوت و شلمچه و اروند و … نجوا و راز و نیاز و شجاعت آنها را فراموش نکرده است. در وصف دوران دفاع مقدس و مردان جنگ کتابها باید نوشت اما همه نوشته ها در یک جمله خلاصه می شود ” امنیت امروز و میز و مقام مسوولان مرهون ایثار و از خود گذشتگی شهداست ”
مسوولان محترم عدم توجه به این مردم و روند رو به رشد بی عدالتی در جامعه خیانت به خون شهداست . امروز با گذشت ۳۲ سال از عملیات دره شیلر بسیاری از کسانی که در این عملیات حضوری تاثیر گذار داشتند، در بین ما نیستند ، زنده یاد محمد راجی فرمانده گردان ابوذر ، زنده یاد عباس مهدور از فرماندهان شجاع و … بسیاری دیگر که این ذهن را یارای یادآوری نام ایشان نیست. روح همه شهدای انقلاب بویژه شهدای عملیات دره شیلر شاد
؛){kind=link}